Incasso : Wat is minnelijke invordering?
Het invorderen van onbetaalde facturen hoeft niet direct te verlopen via een gerechtelijke invordering. Eerst zal men een minnelijke invordering inzetten. Deze invordering vorm is zoals het woord het al zegt, minnelijk. Het bestaat uit aanmaningsbrieven, telefoontjes en/of mails.
Minnelijke invordering
Laten we eerst even de wetgever aan het woord over de minnelijke invordering: “De minnelijke invordering van schulden is iedere handeling of praktijk die tot doel heeft de schuldenaar ertoe aan te zetten een onbetaalde schuld te betalen, buiten iedere invordering op grond van een uitvoerbare titel om.”. Anders gezegd: als de schuldeiser (nog) niet in het bezit is van een uitvoerbare titel (zoals een vonnis, proces-verbaal van een minnelijke schikking enzovoort) is er sprake van een minnelijke invordering, en kan de schuldeiser aanmaningsbrieven en e-mails sturen en bellen.
Beschikt de schuldeiser over een uitvoerbare titel, dan is een gerechtelijke invordering mogelijk. Maar hierop komen we verder terug.
Belangrijk om te weten: minnelijke schuldinvorderaars moeten bepaalde wettelijke verbodsbepalingen naleven die van toepassing zijn op iedere minnelijke invordering van schulden van een consument. Een incassobureau is uiteraard perfect op de hoogte van al deze wettelijke bepalingen. Zij weten dat elke praktijk of elke gedraging die het privéleven van de schuldenaar schendt of hem kan misleiden, en elke gedraging die een inbreuk maakt op de menselijke waardigheid verboden zijn.
Hoe verloopt dat, een minnelijke invordering?
1) De schuldeiser zal een schuldenaar onder andere aansporen tot de betaling van zijn schulden. Concreet: de eiser mag hiervoor aanmaningsbrieven sturen of telefonisch contact opnemen met de schuldenaar.
2) De schuldenaar kan hierbij contact opnemen met de schuldeiser en zijn betalingsprobleem toelichten. Zo kan eventueel een afbetalingsregeling worden afgesproken.
3) Laat de schuldenaar niks van zich horen, dan kan de schuldeiser de schuld 'opeisbaar' stellen. De schuldenaar zal dan in één schijf de volledige lening of het volledige krediet moeten terugbetalen. Er kunnen dan ook - onder bepaalde voorwaarden - kosten, interesten en/of schadevergoedingen worden aangerekend.
4) Als de schuldeiser zijn geld niet terug krijgt via een minnelijke invordering, kan hij overgaan tot een zogenaamde gerechtelijke invordering.
De verschillen tussen een minnelijke en gerechtelijke invordering
In tegenstelling tot een minnelijke schikking, kunnen bij een gerechtelijke invordering dwangmaatregelen worden ingezet om de schuld te innen. De schuldeiser kan bijvoorbeeld beslag leggen op het loon, de woning, de wagen, de spullen etc. van een schuldenaar.
Dat gaat uiteraard niet zomaar. Er is een vonnis van de rechtbank nodig of een bepaalde akte, document of een contract met dezelfde kracht als een vonnis (zoals een notariële akte opgemaakt bij het afsluiten van een hypothecair krediet).
Nog een verschil met de minnelijke invordering: bij een gerechtelijke invordering zal een gerechtsdeurwaarder zorgen voor de uitvoering ervan. Hij is immers de enige die een beslag mag uitvoeren. Let wel: een gerechtsdeurwaarder kan zowel optreden bij een minnelijke als bij een gerechtelijke invordering. Zijn rol is dan evenwel verschillend.
Nog enkele richtlijnen
Er bestaan enkele verboden praktijken die van toepassing zijn op iedereen die op minnelijke wijze onbetaalde schulden invordert bij consumenten. De website van de FOD Economie verwoordt het zo:
“De incassowet verbiedt in artikel 3, § 1, iedere gedraging of praktijk die:
- of het privéleven van de consument schendt;
- of de consument kan misleiden;
- of een inbreuk maakt op de menselijke waardigheid van de consument.
Dit is de algemene regel. De incassowet voorziet ook, in artikel 3, § 2, tien concrete voorbeelden.
Deze opsomming is echter niet volledig: indien een concrete situatie niet terug te vinden is tussen deze voorbeelden, geldt nog altijd de algemene regel.
Inbreuken op deze bepalingen worden bestraft.”